Sterrekinderen

niemand rondlopen als de barak wordt schoongemaakt. Ze dwaalt zo’n beetje buiten, tussen de barakken door en weet niet wat ze moet doen. Ze kent hier niemand. Het regent en er staan grote plassen; zitten kun je niet op de natte grond, - je zou ook omver worden gelopen door alle rondlopende mensen. De meesten, die tussen de barakken in de regen dwalen, zijn oud; je hoeft maar tot vijfenzestig jaar te werken. Het is eigenlijk veel plezieriger, in de aardappelkeuken te mogen schillen dan niet te weten, waar je heen moet. Maar een meisje van elf jaar nemen ze niet in de aardappelkeuken.

Als ze weer binnen mag komen, hangt ze haar natte jas aan een ijzeren uitsteeksel van haar bed; hij is heus te nat om onder haar dekens te leggen. Ze zullen er wel niets van zeggen, dat daar zo slordig een jas hangt.

Ze legt moeders en haar eigen bed netjes en gaat dan naar de mannenbarak om vaders bed op te maken.

Vader slaapt drie hoog, maar dat hindert niet: ze kan er makkelijk op klimmen, als ze zich afzet op één en twee hoog. Op het onderste bed zit een oud meneertje en die moppert wat. Ze luistert er niet naar, want ze kan het toch niet helpen, dat vader zo hoog slaapt? En boven, heel boven, rekt ze zich helemaal uit; hier kun je rechtop staan en over alle drie-hoog-bedden heen kijken.

Drie hoog is toch heel wat leuker dan tweeï

Vader heeft alles slordig liggen; hij wist wel, dat zij zou komen om het op te ruimen. Gezellig gevoel is dat als vader op je rekent; ze had heus niet naar school kunnen gaan als ze haar daar hadden willen hebben.

Als ze zich naar beneden laat zakken, de magere benen zwabberend, zoekend naar een steunpunt, schopt ze bijna tegen het oude meneertje aan. Het meneertje moppert nu heel erg, maar ze heeft het echt niet expres gedaan. Ze zegt: „O, 't was bij ongeluk,” en holt de mannenzaal uit.

Zal ze in de rij gaan staan met de drie kommetjes voor het middageten? Het is al binnengebracht, in grote gamellen, en in de mannenbarak staat tussen de bedden al een lange slang mensen met kommetjes. Vader en moeder hebben maar zo kort tijd tus

106