De weg alleen

„Ja,” zei ze kort.

„Omdat je me altijd zo gehoorzaam leek. Tegenover Leo vooral.”

„Voor Leo!”

De vouw om haar mond was weg. Met haar bevende lippen en haar verzachte stem leek ze een meisje, veel jonger dan de bittere vrouw van zoeven.

„Leo! O, maar hij mocht beslissen. Begrijp je dat niet? Als iemand van je houdt... Maar van al de mensen op de wereld is er niemand, die het mag doen... zoals Leo het mocht doen.”

Ze zag er gelukkig uit op dat ogenblik. Omdat Leo’s raad, Leo's bevel voor haar was opgestaan, — het bevel, dat ingegeven was door liefde.

Flip voelde er vaag iets van na. Hij bleef geboeid naar haar staan kijken, de sigaar tussen de lippen. Ze merkte het niet.

„Nu ben ik lucht,” dacht hij. En hij hield zich zo stil mogelijk.

Ze rukte opeens haar hoofd achterover, met een beweging van vroeger, toen ze haar vlechten naar achteren zwaaide.

„Zullen we over het geld praten?” vroeg ze zacht.

jjJ^*

Hij zette zich schrijlings op een achterstevoren stoel. De as van zijn sigaar viel op tafel.

„Ik zal je een asbak geven,” zei ze. „Mors je thuis ook zo met je as?”

Hij lachte hardop.

„Nee! Maar ik dacht je nog als vroeger: dat je

41