De weg alleen

Titel
De weg alleen

Jaar
1949

Pagina's
195



niet bij hem zoeken; misschien daarom juist, dat ze zich van hem afsloot. Maar ze moest het ook niet te veel in Car’s huis zoeken. Meisjes, kinderen, kinder-geharrewar en kinder-onrecht, kinder-praatjes en kinder-liefheid, dat moest ze om zich heen hebben. Ze vluchtte er voor, omdat ze altijd naar Tine’s brede schoot had kunnen vluchten.

„Jij schiet niet te kort. Ach God, jij geeft misschien méér, dan een vader geven kan. Misschien te veel.”

Hij schudde langzaam het hoofd. Doordat ze breide, zag ze niet, hoe hij naar zijn schoenen keek en met zijn vingers speelde, toen hij gedempt verder ging:

„Ik schiet te kort. Het is erg vriendelijk van je om te zeggen van niet. Ik zal altijd te kort blijven schieten, — omdat ik maar een man ben. Het gaat niet. Het gaat niet. Car, — als jij haar moeder zoudt willen zijn, — en ik een vader mocht zijn voor jouw kinderen...”

Het kwam zó zonder overgang, dat Car het pas begreep, toen hij haastig vroeg:

„Wil je dat? Car, wil je dat?”

Haar handen, opeens verstijfd, lagen werkloos. Ze keek op, en zag zijn goedige, droevige ogen.

„Dit is vragen, of ik met hem wil trouwen!” dacht ze ontzet.

En meteen daarop wist ze:

Verder dan zó mocht het niet uitgesproken worden. Ze moest hem niet hoeven te bezeren met haar

De weg alleen 8



113

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.


Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)

Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.