De weg alleen

Titel
De weg alleen

Jaar
1949

Pagina's
195



genegenheid. Ze wou wel, dat Ab haar net 20 kon nakijken, maar er was immers niemand die 2ag, hoeveel er aan waarden in Tine onaangeraakt en bewaard was gebleven.

Car nam haar breiwerk, — een badpak voor Siem. Dat deed 2e altijd, als Ab er was. Ze voelde, dat luisteren het enige was, wat hij nodig had, en met be2ige handen en op het werk gerichte ogen kon 2e het beste luisteren.

„Wat is Mientje lang niet hier geweest.”

Het woord „Mientje” maakte het makkelijk voor hem om te beginnen. Dat wist 2e.

Mientje was teruggetrokken. Ze gaf zich niet, — aan haar eigen vader niet. De juffrouw had geen last met haar, — dat niet, — maar de juffrouw was al tevreden, als Mientje’s kleren en eten goed ver2orgd waren, als Mientje er netjes uitzag en verzadigd van tafel ging.

„En dat is toch niet, wat ze nodig heeft, Car!” „Wat ze nodig heeft, — dat ben jij niet, want jij bent een volwassene. Dat zijn vriendinnetjes uit haar klas.”

„Als ze zich maar aansloot. Maar ze gaat van school naar huis, — en thuis is niemand. Ik heb toch ook mijn werk. God, Car, ik voel me zo te kort schieten tegover het kind.”

Car schudde langzaam het hoofd over haar breiwerk. Ze wist, dat het niet goed was zo. Ab was een stuk ouder dan zij, — maar o, wat voelde ze 2ich wij2er. Het was niet goed. Mientje moest het



112

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.


Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)

Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.