Sneevliet, rebel

braver mensj." "Ein Jude," was het commentaar. "Hij zit al in een kamp," was haar laatste verweer.

Voordat ze de grens over konden, zijn oom Henk en moeder gegrepen, 's Avonds laat. Ze lagen al in bed.'

21. Afscheid

En ik had ruzie met oom Henk, de laatste keer dat ik hem zag. Zou hij daar ook aan denken, alleen in zijn cel? Waarom beweerden ze dat ik onbetrouwbaar was, zo iets gemeens, tijdens de illegaliteit? Om wat anders aan te duiden, dat er niets mee te maken had. Zou oom Henk ervan hebben geweten toen ze het besluit namen? Ging het buiten hem om, en heeft hij het alleen maar tegenover mij verdedigd omdat hij niet anders kon? Waarom heb ik mij toen zo laten gaan?

Bep begon te klappertanden, haar lippen waren wit weggetrokken. 'Kijk toch eens,' zei ze tegen me, en bleef met het wasgoed op haar schoot zitten, dat ze van de Weteringschans had gehaald waar oom Henk nog zat.

Er zat bloed aan de mouw, die half van het overhemd was gescheurd.

'Ik verkoop niet zwart,' antwoordde de sigarenwinkelier.

'Dat hindert niet. Ik moet een pakje sigaretten hebben. Voor mijn schoonvader. Hij is ter dood veroordeeld. Straks gaat mijn vrouw bij hem op bezoek om afscheid te nemen.

De winkelier keek mij wantrouwend aan. Iedereen bedacht leugentjes om aan sigaretten te komen. Dé&r kon je niet mee spotten. Hij bukte zich aarzelend onder de toonbank.

'Hier,' zei hij, 'neem maar mee. Consi, een gulden. Nee, die bon hoef ik later niet te hebben.'

76