Sneevliet, rebel

Ik hield het hoofd omlaag alsof ik een vreselijke misdaad had begaan.

'Waarom antwoordt u niet?'

Zou ik een verhaal opdissen? Dat ik in het water was gesprongen? Of veronal had ingenomen? Zouden ze het merken als ik loog?

'Of liep u alleen met zulke plannen rond?'

'Ja dokter,' zei ik opgelucht. Ddt konden ze tenminste niet nagaan.

Zij drukte een belletje in op haar bureau.

De hoofdzuster kwam weer om mij te halen.

'Hoe lang bent u in analyse?' vroeg de directrice die nu alleen was.

'Een jaar dokter.'

'Zo lang al? Ik vind een half jaar genoeg. Waar is anders het einde?'

Wat moest ik erop antwoorden? Als de geleerden het niet eens waren. Trouwens, bij mij was de ejaculatio praecox nog niet over, maar dat kon ik haar niet vertellen. Met die klacht was ik nooit uit het kamp gekomen. Ik zweeg en keek de dokter aan. Een knappe vrouw. Hoe oud zou ze zijn? Ze was niet getrouwd, werd door patiënten verteld. Zou je als een vrouw je psychiater was ook alles durven vertellen tijdens de behandeling? Elke inval?

Zij las het doktersattest nog eens door.

'Ik heb met zijn collega in Leiden gestudeerd. Hoe is het met hem? Hij heeft toch geen moeilijkheden, hoop ik?'

Zij keek op haar horloge.

'Ik zal je afkeuren, ook die man met wie je hier naartoe bent gebracht. Maar naar huis kunnen jullie nog niet. Daar is toestemming voor nodig van de burgemeester van Amsterdam, ik zal mijn best doen. Intussen hoeven jullie niet binnen te blijven.'

74