Sneevliet, rebel

doodgeschoten mocht hij niet langer alleen blijven. Zo'n dromerige, vriendelijke jongen. Die nog nooit een voetbalwedstrijd had gezien.

Ik mocht hem in de drukte bij Ajax niet kwijt raken. Misschien hadden ze ons wel gevolgd. En zouden ze van de gelegenheid gebruik maken om hem te kidnappen. Ik voelde zijn knokkels in mijn hand over elkaar wrijven. Dat deden we vroeger, wie het sterkste was, en dan verrekte je van de pijn. Zou ik niet liever zijn arm vast houden? Een kwartier lang, totdat ik zelf kramp in mijn hand kreeg; en weer tastte ik naar zijn vingers, zijn handpalm. Even trok hij, en ik verslapte mijn greep, een ogenblik maar.

Het grootste gevaar was geweken.

Bij de Overtoom werd niet meer gepost, althans zichtbaar voor ons.

Ik kon weer thuis slapen, waar de post voor Else kwam, meestal uit Polen. Postzegels waren van een envelop geknipt. Wie zou het hebben gedaan?

Oom Henk moest opnieuw naar Parijs. Ook een vriend van Ignace Reiss had met de GPOe gebroken. 'Ik heb hem zijn huid vol gescholden, Mien. Hij waarschuwde mij dat we moesten oppassen voor een blonde jongeman die geregeld op het partijbureau kwam en die hier ook over de vloer zou zijn geweest. Hij wilde zijn naam niet noemen. Die lafaard.'

10. Trouwdag

'Er staat een woning leeg in de Schoolstraat, voor drie-negentig per week. Moeder en ik zijn al wezen kijken, het is hier vlak tegenover. Nu kunnen we ook trouwen.'

Trouwen? Zo gauw al? Dat waren we toch nog niet van plan? Later. Niet meteen.

39