Sneevliet, rebel

bruik en antwoordde: 'Toen hij geboren werd zei de dokter: dat wordt nog een Hercules.'

Hadden ze niets beters? Maar waar moesten we over praten? Voetballen? Dat interesseerde oom Henk niet. Vader trouwens evenmin. 'De verkiezingen.. .' begon Maurits. In godsnaam. Oom Henk was niet herkozen. 'Revolutionaire eenzijdigheid is een harde noodzaak,' hoorde ik deze plotseling zeggen, en hij zette zijn stem uit alsof hij op een vergadering sprak. 'Het is niet mogelijk, deze wereld voor ieder bewoonbaar te maken zonder een radicale omwenteling, en met halfheden bereikt men die niet.'

'Ach, zelfs voor een werkloze wordt nog zo gezorgd, dat die niet aan revolutie toe is,' antwoordde mijn vader. 'Boven de steun krijgen zij bonnen voor boter, kleren als het nodig is, ik zie het toch in mijn winkel.'

Er trok een rimpel in het voorhoofd van oom Henk, maar hij zweeg even.

'Verkijkt u zich daar niet op,' antwoordde hij met ongewont kalmte, 'de dadels van Hassan zijn niet groter dan ze zijn. Voor zover de steunnormen al voldoende mogen wezen om een gezin niet te laten verhongeren, dan zijn zij toch gebaseerd op toestanden die aan slavernij doen denken. Kinderen, eenmaal zelfstandig geworden, mogen niet buitenshuis gaan wonen omdat de hoogte van de steun uitgaat van hun bijdrage aan het gezin. Juist die afhankelijkheid is de grootste gesel van de werkloosheid. Arbeiders worden in hun klassegevoel geknauwd. Zij stellen zich onderdanig op tegenover de ambtenaar die hen komt bezoeken omdat zij om een jas of een broek hebben gevraagd. Zij brengen hun dagen door met niets doen behoudens de gang naar het stempellokaal. Arbeid kan een zegen voor de mensen zijn. Zelfs het meest eentonige werk is de gevangene in zijn cel nog welkom. Ik heb dat zelf ervaren. Wie als werkloze zijn menselijke waardigheid wil handhaven, moet zich gelijk Baron von Münchhausen aan eigen haren uit het

5i