Adios companeros!

zet op de agenda: 'Voyage de Sal, en Amerique Latine.'

Er moet daarginds een bureau worden opgericht, waaraan de voornaamste Latijnsamerikaanse kameraden deelnemen, terwijl ik er als lid van het secretariaat aan word toegevoegd. Het zal een theoretisch tijdschrift uitgeven, een conferentie organiseren, een kaderschool voorbereiden, het zal zijn standplaats krijgen ergens in Latijns-Amerika, wat weer afhangt van verdere ontwikkelingen, en met het oog daarop dient te worden onderzocht welke mogelijkheden er daarginds zijn in geval van oorlog. Voorlopig moet ik naar Maldonado en daar blijven, tenzij er andere instructies komen. De kameraden moeten daarheen komen, niet omgekeerd. Ook Jaime weet dit, en is er al bij mijn aankomst. Het is geen Europa, en men is er eerder geneigd te improviseren, maar het zijn zeer toegewijde revolutionairen en moeilijkheden zullen zich niet voordoen.

Veel discussie is er niet deze keer; de vergadering is tegen alle gewoonte in vroeg beëindigd. Martin heeft nog een bespreking. Paul Firelle neemt me mee om samen ergens te eten. Terwijl wij aanschuiven, denk ik: 'Ik kan het hem nu vragen,' en dan wil ik weten waarom hij nooit zijn herinneringen aan le Vieux heeft opgeschreven. Daar zou zeker belangstelling voor bestaan, en nog afgezien daarvan: het is toch ook nodig voor de toekomst, alles te noteren wat aan le Vieux herinnert. 'Straks leeft niemand meer die hem gekend heeft,' zeg ik, 'dan gaan allerlei gegevens verloren. Jij bent toch enige tijd secretaris bij le Vieux geweest?' vraag ik.

'Het is waar,' antwoordt Paul, 'maar waar moet ik de tijd vandaan halen? Trouwens: als le Vieux een mening uitsprak, kon je er zeker van zijn die korte tijd later terug te vinden in een artikel of een boek van hem. Inderdaad zijn er veel dingen gebeurd die het opschrijven waard zijn. Bij voorbeeld: toen le Vieux de oproep deed, een nieuwe Wereldpartij te vormen. Je weet dat verschillende kameraden

70