Adios companeros!

Verdeeld

Het lijkt of er een siddering is gegaan door het Wereldsecretariaat, waardoor elke normale discussie onmogelijk is geworden. Er wordt geschreeuwd in plaats van gesproken, en dat op het illegale adres van Martin en Miranda aan de Keizersgracht. Ieder gesprek loopt uit op de vraag: ligt het zwaartepunt van de wereldrevolutie in de koloniale landen of bij het Westerse proletariaat? Onvoorwaardelijke steun aan de vrijheidsbewegingen van de Derde Wereld is noodzakelijk ook om een nieuwe revolutionaire opleving in het Westen voor te bereiden, is het standpunt van Martin, en ik ben het met hem eens. Soms krijg je het gevoel dat de arbeidersmassa's hier verlamd zijn door de hoogconjunctuur, en dat een deel van onze eigen beweging daardoor aangetast is.

'Denk erom,' waarschuwt Martin voor het begin van een bijeenkomst, 'het trio is er op uit een scheuring te forceren. Jullie mogen je niet laten provoceren door hun gedrag. Wij moeten geduld hebben tot het volgende Wereldcongres, dat orde op zaken zal stellen. Zo lang moeten wij ons beheersen.'

Maar nauwelijks is de zitting van het secretariaat begonnen of Paul beklaagt zich over inmenging in de Franse beweging ter wille van het Bevrijdingsfront. Het is niet waar wat hij zegt. Uitdrukkelijk hebben wij de beweging als zodanig buiten onze werkzaamheden gelaten. Wel is het noodzakelijk dat de kameraden in Frankrijk begrijpen dat steun

130