Adios companeros!

macht zouden grijpen, dan kunnen we ons op het allerergste voorbereiden. Met de beschikking over de atoombom zijn zij in staat een atoomoorlog te ontketenen.'

'Ik laat me door Miranda niet langer beledigen,' schreeuwt Paul Firelle, 'zij heeft geen enkel recht om de zittingen van het Wereldsecretariaat bij te wonen.'

'Maar zij is mijn vrouw,' antwoordt Martin nadrukkelijk. 'Jullie hebben er geen flauw benul van wat zij voor de beweging betekent.'

'Zij ondermijnt mijn positie onder de Franse kameraden,' zegt Paul, bijna huilend.

'Ondermijnen? Dat doe je zelf. Je bent te stupide om te begrijpen wat er in Frankrijk aan de hand is. Je hebt de opstand van de para's niet zien aankomen, en nu De Gaulle de macht heeft gegrepen is dat volgens jou geen historische nederlaag voor de Franse arbeidersklasse. Je bent...'

Maar eer Miranda verder kan gaan, brult Paul: 'Ik verdom het langer,' en kijkt, zijn hoofd wendend, naar ieder van ons: 'Horen jullie dat! Zij noemt me stupide. Zij heeft hier niets te maken.'

Ijzig kalm maar in-bleek zit Martin er nu zwijgend bij. Hij gebaart naar Miranda dat zij stil moet zijn en zegt dan, als sprak hij in zich zelf: 'Miranda is mijn vrouw. Wie het op prijs stelt met mij samen te werken als secretaris van de Wereldpartij, zal het ook met haar moeten. Alles heeft zijn consequenties, en wie denkt een wig tussen ons te kunnen drijven vergist zich.'

'Maar zij moet mij niet beledigen,' herhaalt Paul met overslaande stem. 'Ik ben een oude militant, en heb nog onlangs drie maanden gevangen gezeten om mijn solidariteit met de Algerijnen.'

'Dat ontkent niemand. Het gaat om vandaag. Dan heeft zij de toestand in Frankrijk beter begrepen dan jij,' bijt Martin hem toe.

118