Kleine vertelsels

MOOS KOMT    59

„Ik zie niks/’ zei Essie, uitrekkend den dunnen hals: „D’r komp niks.”

„Ga doch in Gosnaam van de rijls — as d’r ’n trein komp!” ...

„Hebbik je niet gezeid dad-we te laat benne, Reggie.” „Ach nee tante ... In ’t teèlegram staat van negen uur . . . Essie ga van de rijls! ... Je ken nooit wete as d’r ’n trein komp.”

„D’r komp geen trein!”

„Dad-ka-je nie-wete . . . nooit wete!”

„Nee, dad-ka-je nie-wete Essie ... Je mot oppasse voor de zuiging van de meschien.”

„As d’r nou toch geen _vtrein komp, zeg ik . ..”

„D’r ken d’r een komme ... Je mot voorzichtig zijn . . . As die komp kè-je nie-weg van de zuiging” . . .

Weer sloften ze over het perron, naast elkaar, de hoofden zwart van bandeau-glimming. Essie, coquet, streelde ’r haar met spuughanden.

„Zalle we in de wagkamer gaan, tante?”

„As we in de wagkamer gaan, Reggie, kenne we ’m mis-loope. Wat zè-jij, Essie?”

„Dat zeg ik ook ... Ik schwietz van ’t loope ... As je binne zit kè-j’m misloope . . . De treine benne d’r eer je ’t weet.”

„Als je ’t teèlegram maar goed het geleze . .. Stong d’r van nège uur?”

„.. . Bij mijn en bij jou gezond.”

„.. . Hoe laat is ’t nou?”

,,... Kwart over achte” . ..

„La-we dan toch in de wagkamer gaan” . . . Zacht sleepten de zijdenen pasjes naar een verlichte deur.

„Die ’s van de éerste klas, tante . ..”

„Wad-zou dat? .. . Het Moos niet zijn kaaretje betaald ?”