Laten we vader eruit gooien

EEN ZEKERE JUFFROUW LEIDA

Soms is het werkelijk pijnlijk achter de waarheid van sommige dingen te komen - ik wou, dat die man van ‘Het Steun’ zijn mond had gehouden. Alles zou gemakkelijk en idyllisch verder gegaan zijn met juffrouw Leida en haar vijf kinderen. Ze zou van tijd tot tijd wat boter van me meegenomen hebben en, als de gelegenheid zich voordeed, enkele paren zijden kousen - de oudste meisjes kwamen ook al aardig in mijn maat. Verder verdween wel eens spoorloos een zwarte rok, zodat het mantelpak, waar hij een deel van uitmaakte, geen reden van bestaan meer had. Juffrouw Leida bezat een voorkeur voor zwarte kostuumrokken, en dat is voor een arm mens zeer belangrijk - zwart kan je overal zo goed bij dragen. Het manteltje kreeg ze dan ook wel op de een of andere manier - ik had er immers toch niets meer aan. Alle familieleden, kennissen en nette lui vroegen: ‘Hoe kan je zulk een slecht, onbetrouwbaar mens nog langer bij je in betrekking houden ?’ wanneer ik anecdo-tische kleinigheden vertelde op het gebied van boter, kousen en rokken. Nu vind ik de begrippen slecht en onbetrouwbaar begrensd en betrekkelijk. Ik ken hoogst fatsoenlijke mensen, die er niet aan zouden denken ook maar het geringste bij me weg te nemen, en er zijn erbij, die zelfs nooit een keertje liegen, - en toch denk ik telkens wanneer ik ze aankijk: ‘Wat hebben jullie een onbetrouwbare, slechte tronie!’ Velen hunner zitten in erecomités, dus ze kunnen onmogelijk slecht zijn - anderen spelen het klaar vijfentwintig jaren achter elkaar aanzienlijke posities te bekleden met een jubileum erbij - hoe zouden die onbetrouwbaar kunnen zijn! Misschien is het een optisch bedrog, dat ik aan mijn ogen te wijten heb, om zulke infatsoenlijke mensen zo ongunstig te zien. Misschien ook hebben bankconto’s, ere-

128