Laten we vader eruit gooien

BEZOEK AAN VEENSCHOTEN

Alles bleek later heel anders te zijn dan men op het eerste gezicht gedacht had. Op het eerste gezicht leken ze nog allemaal zowat dezelfden van vroeger op die reünie van het vijfjaarlijkse lustrum - één had ik er overgeslagen - ze waren nu tien jaren ouder geworden. Bij de meesten was het enkel maar aan de nek- en kinlijnen te bespeuren; ook bij mannen begint het bij de nek- en kinlijnen - ze trekken er zich alleen niet zoveel van aan als de vrouwen. Daartegenover hebben ze nu een deukhoed, een positie, een auto en een echtgenote, vaak een klein snorretje, sigaren en bij gelegenheid van zo’n reünie de borrels. Alles is best in orde in dit leven; waarom over onschone nek- en kinlijnen te piekeren - sommigen waren weliswaar helemaal dik geworden, maar ze dachten aan geen vermageringskuur - hier met de zoutjes, de bitterballen en de hartige kaasstokjes. Eigenlijk zijn mannen prettige tevreden wezens zonder al te veel complexen over hun uiterlijk - zelden heb ik een aantal dames van over de dertig zó gezellig met elkaar bezig gezien als dit borrelclubje. Wat kijken mannen elkaar vriendelijk trouwhartig aan bij zulk een gelegenheid - geen erbij die denkt: ‘Wat kleurt dat pak je naar’ of ‘hij heeft warempel een paar valse kiezen gekregen.’ Neen, mannen lijken veel aardiger. Vrouwen hebben ze nu ook bijna allemaal, echtgenoten bedoel ik, -doch daar spraken ze op het ogenblik niet over. De dames-kapel was een modern soort dameskapel, waarvan de dames zich elk moment allerliefst verkleedden - meest travesti -matroosjes, straatjongens en markiezen uit de rococo-periode, maar ook het nummer van de schoolmeisjes had geweldig succes. In gedachten vroeg ik me af, of de echtge-* noten van deze oude-academici hun benen nooit eens lieten zien, of wellicht erg lelijke benen hadden - ze waren zo

121