Een heer om port mee te drinken ...

Dinner by candle-light

De man van het Elektra zou 's middags weer terugkomen - hij kon het nog niet over zijn hart krijgen 'het licht af te snijden' - hij scheen aan een wonder te geloven waar ik al niet meer aan geloofde: dat er namelijk in de loop van de middag wel f 16,48 aanwezig zou zijn. Ook de man van het Dwangbevel in naam der Wet was vol meegevoel en gentlemanlike, doch hij kon niet anders dan 'exploot doende' ter woonstede van geïnsinueerde zijn dwangbevel afgeven. Twee dagen daarna zou eerst iets gebeuren bij inge-breke blijven van betaling met roerende en onroerende goederen - twee dagen zijn lang wanneer men bedenkt dat het achtenveertig uren zijn; de kwestie dwangbevel dus maar wegdenken en opbergen.

Het Elektra werd dan tegen een uur of drie afgesneden. Er scheen een valse zon en de man van het Elektra vertelde me tot troost dat ik tot één van de vijfenzestig afgesnede-nen behoorde-het maakte voorlopig niet de minste indruk op me - alleen vond ik het zo aardig van die man dat hij me ergens mee trachtte op te beuren en zo beleefd en vriendelijk was. Meestal zijn de mensen onaangenaam en absoluut onvriendelijk, wanneer ze geen zestien gulden en achtenveertig cent ergens voor krijgen, waar ze menen recht op te hebben. Daarbij had die man nog al dat werk met afsnijden en troosten. Eigenlijk gebeurde er verder niets bijzonders, ik hoorde geen plof of knal en de wereld verging ook niet - alleen vond ik het telkens weer even vreemd dat er geen licht kwam toen ik op een der gangen het licht aanknipte; alles bleef dan donker en dat was ik niet gewend. De gangen en trappen in dit huis aan de kade zijn ouderwets donker, en zorgende handen en hersens hebben op elk plekje waar het maar een beetje donker kan