Een heer om port mee te drinken ...

neme de Duitse sch fonetisch in plaats van de s en slikke de daaropvolgende e volkomen in. Dezelfde eigenaardige uitspraak kon ik bij het woord 'halsje' waarnemen: 'Karei, wees voorzichtig met het halsje.' Deze meer dan overbodige raad kreeg Karei ten opzichte van een sojaflesje, waar hij bijna op de wijze der Japanners de kunst van het bloemen schikken in demonstreerde. 'Veurzichtig/ sprak mevrouw Van Berch van Vleuten uit. Wanneer ik hier nog bij voeg dat deze mevrouw met de wijsvinger van haar dorre dameshand langs richels, spiegels en andere dingen streek, waar stof zich placht op te hopen en bij het vinden van deze substantie de naam karel in het aldus ontwaarde stof schreef, behoef ik hier niet veel meer over aard en karakter dezer dame te zeggen.

En eigenlijk zal het niemand meer erg verwonderen dat Karei zich op een dag bij me aanmeldde. Hoewel — mij verwonderde het bovenmate Karei op een ongewoon uur in een doodgewoon afgedragen donkerblauw cheviotpak voor me te zien —zonder het gesteven gestreepte jasje, zonder het aangenaam aan Parijs herinnerende joyeuse kelnersschort. 'Wilt u me hebben?' vroeg hij eenvoudig als een ongeduldige, onstuimige minnaar. Ik zei direct ja, denkende aan de regelmatige, keurige gang van zaken in den huize Van Berch van Vleuten, denkende aan de prachtig gerangschikte sneden brood in het korfje. En als lieflijk visioen zweefden de bloemen en figuurtjes door mijn gedachten, die in het zuivelprodukt boter aangebracht kunnen worden. De woorden 'wilt u me hebben' waren de eerste klanken die ik van Karei mocht vernemen. Tevoren was ik steeds met een onvergelijkelijke kleine buiging door hem ontvangen wanneer ik bij de familie Van Berch van Vleuten moest zijn, een buiging die hem denkelijk na lang instuderen door mevrouw Van Berch van Vleuten bij gebracht was.

Met het te schielijke 'ja' begon ik de reeks van fouten in te zetten, die me door velen en door mevrouw Van Berch