Een heer om port mee te drinken ...

eenvoudig Naakt zijn bij Professor Volkhardt, die onvermoeid aan zijn reuzendoeken door schildert en daarom zondags dubbel betaalt... ik zal jullie zo missen, Lord Jim en Malte Laurids Brigge en jou, Fr au Henriette Jacoby, die ook een poging deed in de vrijheid te ontkomen. En 's avonds bij ontzettende tekenclubjes onmogelijke standen aannemen, waar het bedompt ruikt en stoffige jongelingen familiaar worden, alles voor vijfenzeventig Pfennig per uur... kleine Copperfield, het was juist zo rustig met jou samen 's avonds voor ik naar bed ging.

Maar op een dag dat de wereld glanst en de straatstenen opgepoetst lijken, gaat men met dertig Mark oververdiend geld erop uit om een mantelpak te kopen onder deskundige leiding van Herr und Frau Posanzky. De goudenregen en de seringen zijn tot bloeien gekomen terwijl ik met glazen druiven in het haar als Bacchante bij Professor Volkhardt de zondagen doorbracht. En de zoete lokkende geur van de muurbloemen uit de voortuintjes heb ik nog net even kunnen inademen, wanneer ik 's avonds laat van het duffe tekenclubje terugkwam - het bagno der schone kunsten... De vrijheid is stralend en kleurig als goudenregen en seringen, de vrijheid ruikt naar muurbloemen, geurig en lokkend zoet.

Er bestaan mantelpakken in de prijs van zes tot zestig Mark, tenminste in het Lager, dat op de een of andere manier geparenteerd was aan de Posanzky's. Neef Lippmann heette de verbindingsbrug tussen hen en het Lager (Nur an Private); wanneer men de Posanzky's geloven kon, was neef Lippmann door invloedrijke doch raadselachtige verbindingen met Engeland in staat mij een mantelpak te leveren voor dertig Mark, dat 'geregeld' de maximumprijs van zestig Mark moest opbrengen - alleen uit sympathie voor de Posanzky's. Het was een overgang van de hemel naar de hel; buiten de zon en het hoopvolle dat zelfs een volksstraat in het voorjaarslicht hebben kan, met groenten-inkopende vrouwen en manden met bloemen die ook ge