Een heer om port mee te drinken ...

'Tijd voor theegebak voorbij/ merkte deze kort op, 'winkels al gesloten. Hier - laat ze maar eens een scheepsbeschuit proeven, goed voor de tandjes, en vooral de complimenten erbij doen. Complimenten zonder contact/ grinnikte hij.

Met de scheepsbeschuit voor de familie, een luxehals-band voor onze hond en een Braziliaanse tijgerschelp voor mezelf aanvaardde ik de terugtocht. Ook de vijfenzeventig cent waren weer in m'n bezit, nu echter als rechtmatig eigendom: de sprookjesoom had ze uit een soort leren tabakszak opgediept en me overhandigd met de woorden: 'Geen theebanket - maar paasei met kippetjes.'

Een terugtocht gaat meestal van onaangename verschijnselen vergezeld - reeds in de geschiedenisboeken staat het te lezen. De markt lag nu donker, de meeste kramen waren reeds ingepakt. En de oom waar men het contact mee verbroken had, stond plotseling zo erg alleen tussen zijn wel ongewone, maar blijkbaar niet zeer gangbare artikelen. 'Dag, snuiter van Arie/ was zijn aparte afscheidsgroet.

Een terugtocht eindigt vooral verschrikkelijk wanneer met het eten op je gewacht wordt en men juist de politie had willen opbellen om te laten onderzoeken of je iets overkomen is. O, dan een klein ongelukje bij de hand te hebben - bibberend en bleek van de schrik te zijn, zodat men blij is je behouden weer te zien. Maar niet met tijgerschelp, belletjeshalsband en scheepsbeschuit moet men in de schoot van een ongeruste familie terugkeren. Vooral niet wanneer men juist van een oom komt, waarmee alle contact verbroken is...