Een heer om port mee te drinken ...

De donkere portiek

Waar komt dat oude kladschrift ineens vandaan? Het blauwe kaft heeft in de loop der jaren een grijzige tint gekregen, maar op het etiket staat nog duidelijk, met kinderhand stijf-mooi geschreven: 'Duits'. O, herinneringen-angstige nachtmerries - 'Duits'...

Nu blijven wachten tot vier uur - wat is alles troosteloos en droef. Om vier uur gaan de scholen uit - dan langzaam naar huis drentelen of er niets gebeurd is: geen schande en straf en vertwijfeling. Niet laten merken dat je weggejaagd bent — gewoon thuiskomen. Ook niets vertellen van de 108, zegge honderdacht fouten in de Duitse thema. Uit verlegenheid en branie heb je met de andere kinderen meegelachen toen dit vreselijke resultaat aan de dag kwam. Met het rampzalige gevolg, direct weggestuurd te worden — bij zoveel domheid nog te durven lachen, dat leek het toppunt van alles... Wanneer de leraar had kunnen weten hoe het er in je uitzag en dat je graag in snikken uitgebarsten was - maar kan je huilen terwijl je er zeker van bent dan uitgelachen en bespot te worden?

Wat valt de regen chagrijnig. Zielig verlaten voel je je in de portiek, waar je wachten moet om niet kletsnat te worden; want later merken ze thuis aan de graad van je natheid dat je vroeger van school moest gaan. Wat is alles afschuwelijk - hoe kunnen al die mensen zo gewoon doen...

Welk een gelukkig man moet die slager aan de overkant zijn - hij spreekt opgewekt met z'n klanten en is dik met rooie kleuren. Hij heeft plezier in z'n leven, men ziet het duidelijk. Iedereen schijnt gelukkig te zijn en zonder zorgen. Chauffeurs maken grappen met dienstmeisjes, die giechelen...