Een heer om port mee te drinken ...

Roze paarlen

Roze paarlen werden die herfst veel in Parijs gedragen; zulke nagemaakte paarlen, die beleefd glimlachende Turken voor de cafés in de buurten van Montparnasse en Montmartre te koop aanboden. Ook tapijten en shawls verkochten deze met rode hoofddeksels getooide Oosterlingen, Perzische tapijten uit Roubaix of Chemnitz, die ze op de chique boulevards en in elegante gelegenheden aan rijke Amerikanen en andere lieden die schijnbaar te veel geld bezaten, met vriendelijke beslistheid opdrongen. Voor het café du Döme kwamen uitsluitend de roze paarlen in aanmerking.

Het was eigenlijk één grote familie daar. Een grote familie, waarvan de leden door een zeldzaam, maar bekoorlijk toeval uit alle landen en rassen, van alle kleuren en tinten samengesteld waren.

Een bijzonder fleurige en pittoreske tegenstelling bood een neger met zijn dame, die goudgeel geverfde haren en een vuurrode japon droeg. De chocoladebruine zoon der tropen daarentegen voelde zich tot het kalme mosgroen van een Tyrolerkostuum aangetrokken; het was geen vergissing van ietwat bijziende ogen, zoals men allicht kan aannemen - die neger stak in het kleedzame kuitbroek-pakje, dat sommige bergvolken uit praktische of traditionele overwegingen dragen en dat ook bij alle bals-masqués aanwezig is. Niets ontbrak aan deze schilderachtige kledij ; noch het koene veertje achter op de hoed, noch de knopen van hertshoorn op het korte jasje. Alleen de bruine knieën boven de kuitkousen leken een rudiment van naakte, als uit brons gehouwen schoonheid, die eens door palmenbos-sen en laaiende zon schreed... De elegante Parisienne vond haar vriend juist goed zoals hij daar in het groene bergbe-