Een heer om port mee te drinken ...

en zich ontladen, een ventiel vinden voor z'n beroerdigheid en zijn ellendig verzopen zondagje: 'O-o-o-o, oho/ loeide hij met honende sirene-uithalen, 'dat gemeenteper-soneel-wat is het toch fuil en gemeen-wat voor gluiperds en kelerelijjers binne het...'

'Ga maar door, vader/ ried met waarlijk beminnelijke lijdzaamheid de kuierende agent, 'slaap es lekker uit.' Hierop had nu de zondagsfuiver gewacht. Hij bauwde de agent op onnatuurlijk tergende toon na en herhaalde in wilde bezetenheid alles wat nu reeds uit den treure over gemeentepersoneel, de onbekende kelerekwaal en boze apocalyptische vervloekingen verteld is. De agent had met kuieren opgehouden en zijn pupillen werden allengs groter en ronder; met een onrustige blik naar beneden toe. Plotseling schoot de agentenarm uit als de tong van een reusachtig kameleon, en het einde ervan haakte zich ergens vast tussen kraag en zielig nekje.

Het mannetje liet zich wegbrengen - gedwee stil en volkomen tevredengesteld nu...