Een heer om port mee te drinken ...

Drinken, drinken bij schemerlicht

Om te beginnen:

Hier wordt in 't geheel niet gedronken, hier wordt peinzend en mijmerend nagedacht: hoe mooi de tijd was of leek, die is voorbijgegaan.

Ook de titel is niet van mij — eigenlijk zou ik wel zulke bestseller-titels voor romans, films of toneelstukken gemaakt willen hebben.

Hoewel de titel toch een beetje verband houdt met een vroegere titel van een verhaaltje waarin de huishuur niet betaald was, het Elektra afgesneden en men bij kaarslicht alles zo goed mogelijk opnam - alleen het lezen ging moeilijk. Die titel was: 'Dinner by candle-light'. Op een of andere manier kwam er toch nog weer geld voor huishuur en Elektra en alles wat men zo'n beetje nodig heeft om te leven zonder het bonnensysteem.

Maar men durfde nog in de toekomst kijken, wat zeg ik — men dacht aan geen bepaalde toekomst - een toekomst zonder bommen, gasmaskers en schuilkelders — schuilkelders vooral - wie in een schuilkelder zit, heeft eigenlijk geen toekomst meer.

Maar de dienstbode, een heel ouderwetse, een ontdekking, de ontdekking waar je een deeltje van je leven op gewacht hebt, met een deemoedig breed hoofd en een duike-laarsfiguur, verder een toetje boven haar goed vormeloos gezicht-deze ouderwetse dienstbode dus had niet wijs kunnen worden uit wat de mijnheer van de 'vergeving' door de telefoon gezegd had.

Ik dacht direct aan alle zonden die ik reeds achter de rug had en de weinige die ik helaas nog in 't vooruitzicht heb, ipaar de dienstbode hielp me uit de droom door lijzig andere titels op te noemen van novelletjes die ik uit tijdverdrijf

ïoi