Een heer om port mee te drinken ...

hebben door dit vernis het diepste vertrouwen in me gekregen. Ik moet het weliswaar zonder worcestersauce stellen, maar daarvoor in de plaats kan ik me te goed doen aan leverworst, kaas, eieren en andere goede, eenvoudige pro-dukten, die me in leven houden; en te bedenken dat de ene kruidenier'er nog bakker bij is - het geluk is werkelijk met me, het geluk en de lakverf. En Karei: 'As u die vijftig cen-te niet van me aanneme wil, veraffronteert u me, dus nou weet u het/ waarschuwt hij me ernstig vermanend, 'u mot peterleum hebben, en die krijgt u niet op de lat - u ziet er pipsig uit - ik haal een varkenslappie voor veertien cent.' Tegen het varkenslappie protesteer ik, maar ik kan nog kaarsen op de lat krijgen en sardientjes ook. 'Ook goed,' zegt Karei, 'dan heb u nog een paar cente op zak, een mens mot altijd een paar cente op zak hebbe, anders voel je je zo arremoeiig.'

Ik wist, dat die oude petroleumlamp niet genoeg licht zou geven - ik wist het van vroeger: een bohème-kamertje bij een Pools-Duitse vrouw, een gammel bed, een paar manke stoelen en een petroleumlamp. Er was altijd iets met die lamp — eens ging ze helemaal niet aan, en ze was juist nog gevuld. Ik hoor de snerpende gil van Frau Po-sanzky ineens:    'Mein Gott im Himmel, das schone

Salatöl!' En ik zag haar voorzichtig de lamp leegmaken in een bakje door een trechtertje. Ik heb het zorgvuldig vermeden een halfjaar lang toen sla van welk soort ook te eten. Het was in de tijd van de rijnwijn, de Ananasberg en de Künstler... Ik kan iedereen de sardientjes van twee blikjes voor een kwartje, merk Edgar, aanbevelen. En de vers-gekarnde margarineboter. Maar de thee niet minder dan tweeëntwintig cent een ons - dan begint thee pas een beetje thee te zijn. De kaarsen staan een beetje te trillen - dan geven ze het mooiste licht. Het oude houten madonnaatje, dat ik voor vele jaren in Praag heb gekocht bij de Karlsbrücke heeft nu juist de goede belichting - er is nog wat kleur op de wangen en wat blauw in de kleding, een