Liederen der gemeenschap, Tweede deel der liederen

De boomen houden intocht in mijn oogen, Mijn hersens worden nu een wijd landschap, Ik hoor de luchten kraken met een klap; Ergens in mij, een iets heeft zich bewogen.

Iemand in mij, een vreemde, is gegaan, — Was ik het zelve, — in verwonderd kijken; Ik zag de boomen in mijn hersens staan;

Zij weken uit; ik kon ze niet bereiken.

Ik dook in mij en deed toch niets dan duiken In u, oneindigheid, gespannen buiten mij,

Ik kon de geuren van de velden ruiken; — Waren de velden in of buiten mij?

Ik wou den hemel tot mij binnenhalen, —

En open sloeg het denken van mijn ziel;

Het eerste wat ik zag bij ademhalen Was het heelal dat in mijn oogen viel.

Alheerlijke die mij wilt ommevatten Eeuwige vreugde die ligt uitgespreid Ik kan in dezen schedel u bevatten En meet met oogen uw oneindigheid.

85