Vreemde jacht

Mevr. v. Walden, ’k Heb m’n chargé-d’affaires last gegeven informaties in te winnen — zoo discreet

mogelijk  Begrijp je, jongen, dat als ik toen

wakker was geweest — ik — jij was misschien te jong voor verantwoordelijkheidsgevoel — dat ik jouw jouw____

Hope! Zijn dochter____

Dolf. Merci voor ’t waarmerk!

Mevr. v. Walden. Dat ik jouw dochter — ze kan ’t geweest zijn — nóóit aan ’r lot zou overgelaten hebben?  Geen glimlach, jongen  Toe, toe, geen

cynisme! (grijpt z’n hand opnieuw) Doe de belofte,

die ’k je vraag, dat je die vrouw en vooral dat kind — kind — hoe de tijd vliegt! — èls ze onder de lévenden is, moet ’t ’n meisje van zeventien, achttien zijn — dat je ’r zóó lang zal zoeken tot je ’r vindt____

Dolf. Kom, mamaatje — wat ’n excessieve....

Mevr. v Walden (dringender). Je zal ’r me zóó gelukkig mee maken, jongen — ik pleit niet voor die vrouw — ik pleit niet tegen ’r — ik denk aan ’t kind____

Dolf. Wat is dat mamaatje? Tranen! Tranen?

Hope. Mevrouw!

Dolf (glimlachend). Daar — ik beloof ’t.

Mevr. v. Walden. Glimlachend? Glimlachend?

171