Brieven uit Jeruzalem

geheel andere intuïties. Hoe zult gij de granaatappels proeven, die ik vandaag aan het ontbijt heb gegeten? Ik bedoel de vier woorden — neen, ik bedoel die andere woorden. Wat doet de Oceaan, de landen scheiden of de landen verbinden! En de taal?

IV.

Het is natuurlijk de negende avond van de maand. Vraag mij niet, hoe de maan stond. En hoe het blauw van den hemel zonder wolken was. Maar naar huis gaande, beleef ik den regel uit Jesajah 42:22: „Als wolken vaag ik weg uwe zonden, en als wolkduister uw overtredingen. Keer tot mij weder, ik heb u vergeven.” Het gevoel van deze woorden is precies hetzelfde gevoel, waarmede ik de blauwzilveren maan zie vervaren door de hemelen. Het is ook het gevoel van zielsvrijheid en genade. Zonder deze eenheid is een gedicht geen poëzie. En dit is een geheel andere dan metaforische eenheid. De profeten-poëzie is heel wat meer dan: „Wolken zijn donker. Zonden zijn donker. Een wolkenlooze hemel. Een zondenloos geweten.” De Heilige Schriften kunnen overal worden bestudeerd. Maar zij kunnen alleen hier worden beleefd.

Ik ben niet bang. Er is vrede in dezen nacht. Niet de onschuldige vrede van een kind. Maar de stilte na de stormen. En als ik over eenige dagen door het felle land naar Jericho rijd, of naar Hebron? Dan zal er nog de heugenis van dezen vrede zijn, als een schaduw, waarin mijn ziel schuilen kan. En zoo, als toen ik een jongen was, denk ik: „Opletten hoe slapen gaan is. Hoe het zien van maan, sterren en hemel, verglijdt in droom van maan, sterren en 86