Brieven uit Jeruzalem

GROOTE VERZOENDAG

Jeruzalem, 17 October.

Nieuwjaarsdagen. De Bekeeringsdagen. Groote Verzoendag. Neen, ik ben niet bang te Jeruzalem. Het leven is hier fel. Zinnelijk. Altijd midden in de Arabieren. Met hun stout-stappende paarden. Hun weidsche gewaden. Getart. Maar het leven is hier ook vroom. Dicht bij God. Zouden wij dan de veiligheid wel nemen en het gevaar niet? Ik ben niet bang. God en ik zelf weten het alleen. En de genade is niet der menschen. Nu den Dag vrij houden van alle gedachten. Zeker wil ik gaarne met Adil Effendi naar Jericho rijden, of met Abdoel Salam naar Hebron. Maar laten we dat later regelen. Green verlangens over den Dag heen.

II.

Den middag te voren ten gebede naar den Klaagmuur. Het is er vol. Honderden vol. Zóó, als toen wij vastten voor onze vermoorden in Polen. Een van de lezers heeft in een ander blad geschreven dat onze rijke bezoeken aan den Klaagmuur vrijwel waardeloos zijn voor den opbouw van het Land. Een materialistische opmerking. Zeker kunnen wij in den tijd, dat wij bidden aan den Muur, niet ploegen, bouwen 84