Brieven uit Jeruzalem

Ja, maar waar is de hitte van den dag, als de wind hem wegwaait?

Het is tijd geworden. De moeder der veertig moe-derloozen heeft het Sabbathlicht aangestoken, en zij heeft het Sabbathlicht ingezegend, zooals onze moeder het deed, toen wij nog kinderen waren in haar huis. De meisjes, twee aan twee, staan in de hal, om te gaan naar de eetzaal. Eerste twee: Simcha en Mathilda, nog altijd samen geen acht jaar, ieder aan Moeders hand. En dan verder naar de grootte. Bijna heel achteraan: Rachel Blumenfeld, die al twaalf jaar in het Huis is, postzegels verzamelt, op het gymnasium gaat, prachtige Hebreeuwsehe opstellen schrijft en het handschrift van Ben-Jehoedah lezen kan. Zij is in ’t bijzonder belast met de zorg over Simcha, die nog in een kinderstoel zit. En wanneer wij dan allen gezeten zijn en wij zingen samen de heilige Sabbath-zangen, waar is dan de angst, de onrust, het verlangen? Waar de hitte is des daags, wanneer de avondwind uw wangen kust.

n

De Sabbathmorgen is mild en stil, wanneer ik vroeg in den morgen ten gebede ga naar het jongenswees-huis, waarheen ik de wegen nu al weet. Welke is de afdeeling van de week? „Volgens mijne wetten”, de laatste afdeeling van Leviticus. Het is de afdeeling, waarnaar te luisteren menigeen onzer zwaar zal vallen, want zij bevat de vermaningen en de rampen, die over ons zullen komen, wanneer wij af dwalen van Gods leer. Wonderlijke menschen zijn wij toch! Wanneer van de Leer en de Profeten (wier Taal ons tegenwoordig geslacht maar zeer slecht verstaat!) niet alles 72