Brieven uit Jeruzalem

waar wij straks heen zullen rijden. De heuvel Tel-el-Fül, het oude Gibea Benjamin (Richteren XIX :5). En de bergen over den Jordaan, waar Moab is. In het Zuidoosten het mooie speelgoed van den Olijfberg en van Jeruzalem. De rondgekopte Frankenberg, waar de kruisvaarders hebben gestreden tegen de Mohammedanen. En Bethlehem, Lifta, waar het water is. Een hoopje huizen. Ramla. Een streepje van geel: de duinen. En daarachter de Middellandsche zee.

Heel het Land ligt voor ons open. Wie lezen kan, leest hier de Heilige Schriften met een eeuwig gemak. Dit dorp, dichtbij, maar wat lager, is El Jib. Het oude Gibeon, waarvan de bewoners Jozua zoo leelijk en listig hebben beetgenomen. (Hoofdstuk IX). Bij den vijver van Gibeon ontmoetten elkander Abner, de zoon van Ner met de troepen van Isboseth en Joab, de zoon van Zerüja met de troepen van David. (II Samuël 11:12). Ook Jeremia (XLI:12) spreekt van „het groote water, dat bij Gibeon is”. Nog altijd vindt men waterwerken bij El Jib. En ik lees dit Land, wonderlijk bevangen.

Wij nemen afscheid van den sjeikh. „Mijn vriend,” zegt Adil Effendi, wanneer wij weder rijden: „leer van mij nu, hoe men omgaat met deze sjeikhs. Wij hebben nu het graf gezien. Wij hebben een kopje lekkere koffie gehad. En gij zijt boven op het dak geweest, ofschoon het eene dwaasheid is, zich zoo te vermoeien voor niets. En een baksjisj heeft hij niet gewild. Waarom? Omdat wij gekomen zijn als groote heeren met een jongen, die achter ons op een ezeltje rijdt. Hij acht ons. Maar als wij gekomen waren zonder ezel en zonder jongen, hij zou ons niet hebben geacht. En wij zouden het graf niet hebben gezien. Vergeef mij nu, dat ik zoo vrijmoedig met u spreek. 64