Het vochtige park

gezichten met hun grove zwarte knevels, kerels zonder hoeden, met boezeroenen, die hier de boel hebben geannexeerd). De kranten schrijven maar: de boer moet gesteund. De Staat steunt den boer! De boer heeft geen behoeften, hij beploegt zijn veld, eet van zijn akker, heeft koe en kippen en werkt hier ook nog in de fabriek, alle fabrieken zijn van de boeren, daar komt geen burger meer in, daarbij loopen ze er schandalig bij, terwijl een stadsmensch op Zondag altoos een fatsoenlijk colbert moet hebben en terwijl Marcel vol schrik de silhouet van het armenhuis voor zich ziet, ontwikkelt een kellner een andere theorie: de vrijmetselaars en de joden, die hebben het gedaan, de bankier Gunderfcld maakt België ongelukkig. De man bedient in het Café Wallon en luistert naar de gesprekken der studenten. Het is een gure winter. Ieder zijn hobbelpaard. Een gure Kerstmis.

In de vestibule van het bisschoppelijk paleis beweegt zich een vroolijke donkere menigte. Alle geestelijken, kanunniken, professoren van het Seminarie, pastoors, kapelaans, allen haasten zich Zijne Eminentie met het nieuwjaar geluk te wenschen. Sommige weten reeds, dat het met den ouden baron op een eind loopt. Met vriendelijke gezichten fluisteren ze er over en ze rep-

46