Het vochtige park

geloopen en hief met teederbezopen stem het lied van de stad aan:

Waar ’t gouden beeld in ’t zonlicht staat Op hoogen torentrans. . .

De Heer Moser verstomde, morste bevend de asch van zijn sigaar, den wijn uit zijn kelk; hij was volmaakt schoon met zijn vuurrood opgezwollen gezicht met den snor-Napoleon III en het Zola-lorgnet en hij zong mee, na zijn sigaar op den aschbak te hebben afgelegd:

Waar Maas en Roer vereenigd gaat In lichten golvendans;

bij den laatsten regel schetste zijn hand treffend den golvenden dans der wateren. Ontroerd zweeg het gezelschap en terecht was men verontwaardigd, toen de Heer Thijske Tonnaer daarna in zijn eentje ’n obsceen liedje entameerde. Men was volmaakt tevreden.

Het nieuwe jaar was hoopvol ingezet.

Voor alle heerlijkheden die de patroon in zijn café ronddiende, de tong, de paté de foie gras, de bowl, de wijn, de sigaren, de cognac behoefde men hedennacht niets te betalen, ja, ’t was gratis. Het jaar was goed ingezet, geen wanklank werd gehoord. Elke nieuwe gast ging zich aan de groote tafel vervoegen en dan rezen alle hee-ren op: Meneer Désiré van Schoonhoven, de groot-veekoopman, meneer Gcerhngs, de groot-

21