En hoe was ’t ermee? Ach, het on-weer luwde alreeds....Costa Go-mez, wien de zweetdroppelen op het voorhoofd stonden, voelde al zijn hoop vervliegen....
Het huis was vol ramp.... Alles was voor niets geweest, de kreten, de inspannin-gen.... Zachtjes jammerde de barende nog na....
״Ze heeft geen kracht meer....” ״D’r komt geen voortgang....” Vrouwen schreiden....
In de gang, onder aan de trap, zat de moeder van de barende, die van wee-dom de kamer uitgegaan was, met de handen ineengeklemd in den schoot te staren.... Haar bleeke, bezielde gezicht ving het beetje licht, dat uit ’t trapgat viel.
Maar boven in het huis werd iets ruch-tig.... Zwaar kwam vader Schloume aangestommeld, die eenzaam door den winkel was binnengekomen en naar bo
97
7