Een bewogen vrijdag op de Breestraat

naamste, die het meest op een jonge prinses of een blond herderinnetje van porselein leek, — Jolie kon er niets aan doen: in zijn oogen was Selly toch de eenige die bestond, voor hem was de vriendelijke blik van haar goedhartig gelaat, de glimlach om haar pareltand-jes toch de sleutel van het paradijs; de mooie lijn van haar slanke, ronde lijf sprak regelrecht tot zijn hart, en hij had geen moeite gehad zijn keus te maken. Sara was mooi en best en lief, maar wat hèm betrof.... zijn verlangen ging uit naar Selly!

Ja, en er was immers niemand die hem vertellen kon dat Sara ׳— hoewel het ongeluk achter ieder van haar schreden loerde ׳— toch net als Trijn uit de pop-penkast, de kindertjes maar uit haar mouw of schort zou hoeven te schud-den, terwijl Selly daarentegen — die eeuwig een atmosfeer van vrede om zich

95