Een bewogen vrijdag op de Breestraat

moet ’t kommen wil 't goed kommen, je wil toch graag 'n lekker jongetje of meisje hebben?”

״Oh! nee.... ik weet niet....! 't Is zoo

I **

erg....!

״Nou nou, stil dan maar, 't zal nog wel erger worden!”

״Dat moet u niet zeggen!” kreet Duifje radeloos, terwijl ze bijna begon te la-chen van wanhoop, ״oh....! dat moet u niet zeggen! u moet me troosten!”

״Wat ’n os!” mompelde de baker. Schichtig keek hij om, of Bekkie er niet was. Neen, het was gelukkig Clara maar.

Hij voelde zich bedroefd. Daar had hij willen troosten, ezel die hij was en nog wat kwaads gezegd.... Zijn arme Duif-je.... God in den hemel wist, dat hij zich de hand zou laten afhakken als hij haar daarmee helpen kon....!

Hij retireerde naar den winkel.

Maar daar kon hij het niet uithouden.

65

5