En de baker en de zuster en de moeder en de echtgenoot liepen heen en weer, radeloos, handenwringend....
Ja, dat was toch verschrikkelijk: nau-welijks had de dokter zijn hielen gelicht, hij kon nog niet den hoek om zijn, of daar begon het lieve leven.... En niet zoo’n beetje, neen, het zette door, het werd ernst....
Wat moest men beginnen? De dokter? Die was niet meer in te halen, die was naar zijn patiënten toe.... En de baren-de ging te keer als een bezetene.
,,Doe weg die breikous!” gilde ze. ״Ik kan ze niet zien!”
״Juffrouw Clara,” zei de baker zacht-zinnig, ״doed-u die breikous weg; 't hin-dert r.”
״Maar wat moet ik dan doen!” riep Clara wanhopig.
״Hier hebt u n stuk linnen, gaat-u pluksel maken.”
En Clara zette zich neer, tevreden dat
57