Een bewogen vrijdag op de Breestraat

aan helpen waar zij kon, miste zij, als 't even kon, geen bezoek van Costa Go״ mez en was zij ook nu weer, nauwelijks goed gekleed, de deur uitgehold om hem nog net bijtijds, vóór hij wegging, op te vangen.

Met haar pertinente vragen, die van halve kennis getuigden, bracht zij den chirurgijn in verlegenheid. Wat moest hij daarmee? Hij had wel wat anders aan zijn kop dan college te geven.... ״Zoodra het water gebroken is, zal ik het u laten weten,” zei hij goeiïg, en toen draaide hij handig om haar heen en ontsnapte....

״Ja maar.... hoort u es....!” riep Bekkie, doch het was te laat; ze kon hem niet meer bij de slippen grijpen.... Hij was al om den hoek verdwenen....

Zij kalmeerde. ״Nou, hoe is het er-mee?” vroeg zij met haar hooge zange-tje, en meteen was ze al op weg naar de ziekenkamer. Daar lag Duifje....

56