Dan zou het ïeven hen weer opnemen, maar voortaan zouden zij verbonden zijn door het beste dat de menschen bindt, iets heel innerlijks, een geheime goedheid, die je van elkaar weet, en die dat groote vertrouwen geeft....
En dan.... als zij langzamerhand meer tot elkander kwamen, en van hun geluk pas goed bewust werden...., dan zou ook de tijd gekomen zijn, dat zij weer aan de gedachte moesten wennen el-kander eens te zullen missen....
Op het oogenblik echter waren zij nog maar aan de verschrikte periode toe, en juist toen zij klaar waren geweest voor het nieuwe dat komen ging, voor de ontvangst van dat kindje, was inplaats van de blijdschap, die zij verwachtten, de verschrikking gekomen, een nieuwe verschrikking, het vreeselijke.... Ieder-een kreeg toch z’n kinderen, iedereen was geboren, en waarom moest het nu 42