Een bewogen vrijdag op de Breestraat

later jaren zoo kon ketteren tegen de jongelieden, die van God noch gebod meer wisten, op Sabbath over de Bree-straat liepen met een sigaar in 't hoofd en verboden dingen aten. Hij verweet het hun in de synagoge: ״Ze gaan naar Kras, en ze zitten bij Mast!” riep hij uit, terwijl zijn redenaarsstem oversloeg van echte smart, en hij wierp het hun voor de voeten, dat zij het geld van den Kaapschen tijd naar verkeerde plaatsen brachten, waar zij lichaam en ziel ver-dierven....

Arme, lieve rebbe Jokof, om wien alles ineenstortte....! Ja, en hij kon immers niet weten dat het maar een overgang was, dat nieuwe groei te wachten stond en zijn volk toch niet heelemaal verloren zou gaan.... En het was goed dat hij heenging, uit die wereld die van hem vervreemdde en van alles, wat hij zijn heele trouwe, toegewijde leven voor heilig had gehouden....

34