Een bewogen vrijdag op de Breestraat

elkaar met den gezegenden afloop bij Davids.

In de huizen blonken de lichten van den Vrijdagavond, de witte tafellakens la׳׳ gen uitgespreid, de geuren van het kos-telijke eten stroomden je tegemoet en de helder-gewasschen kinderen, som-migen al met de nachtponnetjes aan, de knap-en-netjes uitziende vrouwen inhet schoone jak of de stemmige, degelijke japon, wachtten den heer des huizes, den koning-van-den-avond, aan het eenvoudig of weelderig maal. De va-ders zegenden hun kinderen, de moe-ders het gouden licht.... Dan gingen de luiken voor de ramen, de deuren dicht en de heilige Sabbathvrede, de Sab-bathvreugde heerschte, dubbel-op dien avond, bij hoog en bij laag, bij rijk en bij arm....

In de stille, uitgestorven straat klonk alleen de kalme stap van den nacht

123