Een bewogen vrijdag op de Breestraat

blijdschap op haar eigen gelaat.

״En kijk ereis,” zei Clara, ״hij heeft compleet een kuif!”

Maar juffrouw Coronel sprak hem aan. ״’n Aardige kuif heb je op je hoofd! Schaam je je niet, om zoo tegen Sjabbes bij de menschen aan te komen? Hoe gaat men niet eerst naar den barbier, om zich zijn haar te laten knippen?”

En eindelijk in haar kracht, ging zij met wellust aan haar werk. Zij trok hem ׳— na hem eerst gereinigd te hebben — het flanelletje aan, en het hemdje, en het zachte gebreide borstrokje, en het che-misetje, de linnen luier van oogjesgoed, de flanellen luier (netjes met lichtblauw gefestonneerd en in den hoek van een monogram voorzien door Duifjes vaar-dige hand), en de moltonnen luier; en toen over alles heen den apenrok, en het ponnetje, en het schortje, en het slabbetje. En ieder stuk opnieuw lokte

115