Een bewogen vrijdag op de Breestraat

Costa Gomez is goed op haar, hij heeft haar willen prijzen met dien zoen.... En de verschrikkingen, die zij doorstaan heeft, trekken nogmaals haar geest voor-bij.... Het is zeker wel erger dan wat anderen beleefd hebben....

En dat kan zij ook wel zien aan haar man, als die haar komt feliciteeren, want nog nooit heeft hij er zoo ontdaan en toch zoo blij, en zoo heelemaal uit zijn gewone doen gerukt uitgezien.... Het is of hij een ander gezicht heeft gekregen, een gezicht dat zij niet van hem kent.... En allemaal komen ze, als een reeks ver-schijningen volgen zij elkaar op, fluis-terend, op de teenen...., de moeder, de vader, de oome, de broers, de zusters, allemaal....

En daar.... daar is grootmoeder Hinde-le, triomfantelijk, heelemaal stralend en verteederd, met haar heldere witte muts met roode linten op, en zij brengt het traditioneele, dat zij met eigen handen

109