Een bewogen vrijdag op de Breestraat

zicht, men zag het aan haar gezicht, waar ondanks de oneindige vermoeid-heid toch een flauwe glimlach over speelde: er was, met Gods hulp, geen levensgevaar meer te duchten, en men mocht weer ’t beste hopen....

Hethuis, straks nog vol ramp en ellende, vulde zich met een zachte, steeds aan-zwellende blijdschap, die als op een ge-fluister van stemmen werd voortgedra-gen.... Men viel elkander om den hals... Bekkie, die groote Bourbacki, smolt weg, de spanning eenmaal geweken, in een vloed van weldadige tranen, die zij mocht uitweenen aan de borst van haar trouwen Jitschok.... Ja, en Costa Gomez maakte zijn instrumenten schoon en deed zijn manchetten, zijn jas aan. Hij was weer op en top de heer, de levens-lustige baas, ongevoelig en vroolijk en joviaal enhartelijk enkortaf en bruusk... Hij sloeg den jongen vader op den schouder, dat die kreunde....

106