Hun lach klinkt van zo ver ...

dormen stamt van 'dormir' uit het Frans, en golemen heeft de eerbiedwaardigste leeftijd, want dat komt regelrecht uit het oer-oude Hebreeuws.

Die woorden hebben de mensen in de buurt spelenderwijs van hun vaders en moeders geleerd. Ze geven ze door aan hun eigen kinderen.

Woorden zijn met de voorouders van de mensen uit de buurt meegereisd op de trek over de grote buik van de wereld. De lange tocht, die twee duizend jaar heeft geduurd. De mensen in Amsterdam gebruiken die woorden nu achteloos. De verhoging in de synagoge waar de voorzanger elke week laat horen, dat de kehillah een goede beslissing nam, toen ze hem met zijn fraaie zangstem benoemde, die verhoging heet: almemour. Het is geen Hebreeuws woord, het komt uit Marokko. Met hetzelfde gemak papegaaien ze de woorden na, die hun overgrootvaders hebben meegebracht uit Rusland, Polen, Italië, Spanje. Ze komen allemaal uit het Beloofde Land, maar ze reisden kris-kras, totdat ze aan de Amstel een rust vonden.

Zoals de bewoners van de Joodse buurten spelenderwijs woorden van hun ouders hebben nagepraat, zo nemen de niet-Joodse Amsterdammers weer woorden van hén over. Verbasterde Hebreeuwse woorden. Uitdrukkingen, die hun oude aard verschuilen achter een Nederlands kleedje. Sommige van die woorden blijven beperkt tot de taal van een groep. Anderen zijn heel Amsterdam vertrouwd. Enkele verkrijgen burgerrecht in het hele land. Die woorden worden gratis genaturaliseerd; dat geldt in Nederland als een hoge onderscheiding. Zeggen ze op het boerenland: 'Hij is een bolleboos.'

8