Door storm en duisternis

een beetje zuidelijker dan pal west, je kunt je koers ook nog op dit kompas controleren, maar denk erom, alleen je horloge en de zon zijn betrouwbaarder.' Ze duwden het bootje door de branding.

'Een, twee..., een, twee... een, twee...' ze peddelden rustig in westelijke richting. De stilte van de nacht nam hen nu geheel op, als een dikke deken. Het vaderland lag achter hen. Voor hen lag een groot en verlokkend, maar ook gevaarlijk avontuur. Zou de zee kalm blijven? Zouden ze niet uit de koers raken? Hoe lang zouden ze moeten peddelen voordat ze weer land zouden zien? De nacht scheen eindeloos. Ze hielden zoveel mogelijk zuidwestelijk aan, zoals hun was gezegd, maar ook al waren ze geen bevaren zeelui, ze begrepen toch wel, dat de stroom langs de kust en de wind hen een flink eind zouden doen afdrijven van de richting, die ze zich voorgenomen hadden te zullen gaan.

Dirk en Willem spraken weinig. David was mededeelzamer. Die was op een gegeven ogenblik zelfs begonnen het schone lied van de zeven kikkertjes aan te heffen.

'Schei uit', beet Dirk hem toe, 'je weet nooit wat voor Duits tuig op of onder zee rondzwerft. Als die ons horen, zijn we zuur.' Dirk dacht aan de tocht over de Noordzee, die hij had gemaakt in de meidagen van 1940. Toen had hij toch wel in paniek gehandeld. Nu echter was hij volgens een weloverwogen plan in zee gestoken. Maandenlang had hij zich in de omstandigheden van deze tocht kunnen indenken. Nu hij in het wrakke huikje op de baren dobberde, was het avontuur groter dan destijds. Maar wat was er veel veranderd sinds die meidagen van 1940. Toen braken de bruine horden van Hitier zich als een niet te stuiten stortvloed door de verdediging van West-Europa heen. Nederland werd onder de voet gelopen, in goed vijf dagen tijds. Het Koninklijk Huis en de Ministers moesten naar Londen vluchten. De vijand heerste in het verwoeste en geschonden land. De bevolking was radeloos. De Duitsers stonden van Bergen in Noorwegen tot vrijwel aan de voet van de Pyreneeën. Hoe zou men ze ooit terug kunnen drijven? En nu, ruim een jaar later, scheen het getij reeds gekeerd. Engeland was niet op de knieën gegaan. Het vocht door. Het werd elke dag sterker. Amerika was niet in de oorlog als oorlogvoerende betrokken, maar het was toch wel het arsenaal der democratie. Overal op het

94