Door storm en duisternis

bloemen. Heel gewoon dus, dat hij vroeg in de ochtend door de weilanden ging zwerven, met zijn vlindernetje en zijn veldkijker. Binnen een paar dagen noemde niemand hem meer bij zijn eigen naam. Iedereen zei: Meneer Prikkebeen. Onder die naam werd hij in het

dorp bekend.

Gijs en Taeke dachten er het hunne van. Meneer Prikkebeen had hun geen seconde een rad voor de ogen kunnen draaien. Zijn hobby was niet meer dan een voorwendsel om te zoeken naar de plaats,

waar de geheime zender moest zijn.

Nu, hij kon lang zoeken. De zender was weg. Dirk en Willem waren in het holst van de nacht over het meer vertrokken. De oude schuit was weer in zijn oude, vervuilde toestand teruggebracht. In het schuurtje, waar de zender had gestaan, was evenmin iets meer, dat aan de geheime en gevaarlijke werkzaamheden herinnerde. Over een

71