Door storm en duisternis

langrijkste man voor die verbinding op zijn eigen houtje als een verliefd parkietje dweperig door de weilanden gaat dolen, - nou, laten we de tent dan maar sluiten, want dan wordt het niks.' Dirk zat beschaamd te kijken. Toen Willem de woorden 'verliefd parkietje' gebruikte, veerde hij even op. Het trof hem als een zweepslag, maar hij zweeg, want in zijn hart moest hij zijn vriend gelijk geven. Willem ging verder:

'Het is deze keer gelukkig goed afgelopen, tenminste als jij door niemand bent gezien en dat zullen we dan maar aannemen. Ik zou zeggen: laten we dit incident vergeten, maar goeie help, Dirk, beschouw het als een les... houd je aan de instructies, want anders moet ik maatregelen nemen en dat zou me spijten voor je. Tenslotte ben je een goede vriend van me.'

'Dank je Willem', stotterde Dirk. 'Hier is mijn hand, ik beloof je dat zoiets niet meer zal voorkomen.'

'Dan laat ik je nu een tijdje alleen. Ik moet eens met Taeke gaan praten. Dat geval van die geheimzinnige lange slungel moet worden opgelost.'

47