Door storm en duisternis

'Als U mijn vrouw wilt zeggen, df.t ik volkomen onschuldig ben, zal ik U mijn leven lang dankbaar zijn.'

'Jawohl,' zei de Duitser, 'Uw leven lang... maar ik vrees, dat dat leven niet zo lang zal zijn. Als die schoften beneden in de kelder U onderhanden nemen, gaat U praten, al hebt U zich duizendmaal voorgenomen te zwijgen. Ze houden een brandende sigaret tegen je oog... dat is één van hun speciale trucjes, dan ga je wel praten, of je wilt of niet. Vertel eens, wat hebt U eigenlijk misdreven?' 'Niets', zei baas Geldrop, die de valstrik open voor zich zag, 'totaal niets. Ze hebben mijn kantoor doorzocht, maar ik weet niet om welke reden. En toen hebben ze me hier naar toe gebracht.' 'O', zei de Duitser. Hij rookte zijn cigaret op, maar hij zei verder niets meer.

Koel berekende baas Geldrop zijn kansen. Het was duidelijk, dat de Duitser opdracht had hem aan het praten te krijgen. Die sigaret en dat vriendelijke babbeltje moesten hem in een sfeer van vertrouwelijkheid brengen. Namen en adressen noemen, daarom was het hem te doen. Het kan zijn, dat ik me vergis, zei baas Geldrop bij zichzelf, maar deze slimme manier om me te laten praten kon wel eens betekenen, dat de Duitsers eigenlijk zowat niets weten. Hij besloot in zijn houding van onverschillige onwetendheid te volharden. De Duitserverbrak het stilzwijgen.

'Als vriend zeg ik U: wanneer U iets hebt uitgehaald, beken het liever meteen. Wat kan U gebeuren? Een paar jaar gevangenisstraf en dan bent U weer vrij. Maar als die beulen beneden U eerst onder handen nemen, bent U voor Uw hele leven invalide en het resultaat is hetzelfde, want praten doet U toch.' Baas Geldrop haalde de schouders op.

'Dan zou ik iets moeten fantaseren, want ik ben werkelijk zo onschuldig als een lam.' Hij trok zijn onnozelste gezicht.

Even later kwamen twee ruwe kerels hem halen. Ze namen hem tussen zich in, duwden hem een gang door. Toen ze bij een hoge stenen trap kwamen, gaf één van hen baas Geldrop onverhoeds een stomp in de rug.

'Dan bent U sneller beneden', grauwde hij in het Duits met een gemene, bulderende lach.

16