Door storm en duisternis

'Vergeet het maar', zei de man, en hij haalde de schouders op, 'dat is nou eenmaal de oorlog. Wat wil je?'

Goeie grutjes, dacht Dirk, en die Amerikaanse vliegers behoren nog niet eens tot een van de oorlogvoerenden, want Amerika is immers neutraal...

De landing van het kreupele vliegtuig liep die nacht echter wonder boven wonder goed af. Het maakte een buiklanding. Het toestel schoof een paar honderd meter over de baan. Je hoorde iets kraken en breken. Toen ging het op één kant liggen, maar de vleugel knapte niet af. Het toestel stond stil. De bemanning sprong eruit. 'Hi big boys', riepen ze kwasi-luchthartig. 'dat was op het kantje af. Volgende keer zullen we beter ons best doen.' Maar toen ze eenmaal in de cantine zaten te drinken, bleek wel, dat het avontuur hen duchtig had aangegrepen.

'We hadden zelfs de benzine in onze sigarettenaanstekers laten weglopen', zei één van de Amerikanen, 'en we hadden al afscheid van elkaar genomen, want in negen van de tien gevallen loopt zo'n buiklanding verkeerd af. Maar we waren zeker nog niet aan de beurt.' Toen Dirk later in zijn bed lag, zag hij het gezicht van die Amerikaan nog steeds voor zich. De woorden hadden luchtig geklonken, maar de ogen stonden angstig, en de gelaatskleur was lijkbleek.'De oorlog is een rótbedrijf', zei Dirk hardop in de stilte van zijn slaapkamertje.

117