Door storm en duisternis

dan laat de kreupele kist al zijn benzine weglopen en probeert een buiklanding.'

Commandant Ewers gezicht betrok. Wat de Amerikaan blijkbaar luchtig opnam, vervulde hem met diepe bezorgdheid. 'Wat zijn de moeilijkheden?' vroeg hij.

'Voorzover ik het heb begrepen', zei de Amerikaan, 'wil zijn landingsgestel er wél uit, maar het schiet niet door, zodat het niet achter de pal blijft steken. Gevolg: als hij landt, zwikt hij door zijn benen heen. Ze hebben het landingsgestel met de hand weer naar binnen gedraaid - een buiklanding is het enige wat erop zit.' Later gierden de sirenes van het vliegveld hun oorverdovend gejank door de nacht. Tientallen brandweerwagens stelden zich naast de landingsbanen op. Mannen in asbestpakken stonden gereed. Verderop wachtten een paar ziekenauto's. De dokters werden gewaarschuwd. Iedereen was tot het uiterste waakzaam en gespannen. Intussen landden de bommenwerpers, de één na de ander, elke vijf minuten streek er eentje op de grond neer.

'Is er vaak een mankement aan een machine?' vroeg Dirk aan de man, die achter het buffet in de cantine stond. 'Altijd', zei die, 'je kunt er vast op rekenen, dat een eskader van veertig kisten er zeker twee onderweg verliest. Meestal wel meer.' 'En de mannen, die aan boord zijn?' vroeg Dirk.

116