Door storm en duisternis

namelijk op een avond, dat het enorme vliegveld vlakbij hélverlicht was. Gewend als de jongens waren aan de strenge voorschriften om elk straaltje licht te weren, verbaasde hen dat geïllumineerde vliegveld in hoge mate. Hun verwondering werd nog groter toen een oorverdovend gerucht van ontelbare zware bommenwerpers de lucht vervulde.

Ze vroegen hun kostjuffrouw wat dit betekende. Die zei alleen maar: 'Amerikanen'.

Ze vond, dat ze met dat ene woord al teveel had gezegd. David Cohen, die op het vliegveld zijn training ontving, kon hun meer vertellen. De Verenigde Staten van Noord Amerika behoorden niet tot de oorlogvoerenden, maar dit machtige land hield zich geenszins onzijdig van de strijd. Door middel van de Leen en Pachtwet kregen de geallieerden van Amerika onvoorstelbare hoeveelheden oorlogsmateriaal, die ze best konden gebruiken. Tot dat oorlogsmateriaal behoorden: koopvaardijschepen. Op de enorme Amerikaanse werven liep elke dag een groot zeeschip van stapel... voor de geallieerden. Zware bommenwerpers kwamen van de lopende band in ongetelde hoeveelheden. Aanvankelijk werden die vliegmachines per schip naar Engeland gebracht. Maar waarom zou men ze niet vliegen? De vliegmachines werden in het inwendige ontdaan van alles wat maar gemist kon worden. 'Aangekleed' konden ze in Engeland wel worden. Maar in Amerika werd hun buik volgestopt met alles, wat ze maar konden bergen en tillen. En dan stegen de luchtvloten op. Veertig, vijftig machines bij elkaar in één vlucht was volstrekt niet ongewoon. Ze werden allemaal naar de betrekkelijk rustige vliegvelden in het noorden van Engeland gedirigeerd. Eén nacht vliegen, één dag rusten voor de piloten, en dan gingen een paar machines met alle bemanningen weer terug. Nieuwe bommenwerpers halen. Meestal kwamen die eskaders Amerikaanse bommenwerpers midden in de nacht aan en dat was de reden, dat het vliegveld dan zo fel werd verlicht. In Ripon was ook een eskader Spitfires gestationeerd, felle jachtvliegtuigen, die moesten dienen om het vliegveld te beschermen, indien de Duitsers een aanval zouden ondernemen. Het was bij dit eskader, dat David Cohen in training was. Hij was verrukt van de vele dingen, die hij zag en onderging. Binnen enkele weken had hij een aantal spreekwijzen en gezegden van de jachtvliegers overgenomen, die hij dan

112